دو مینی پست از نام نیک تا ناکارامدی.....

 

 پست اول: من معتقدم اسم در زندگی و حتی در اینده افراد نقش دارد این که افراد ما را به چه اسمی صدا بزنند و این که جامعه ما را با چه کلمه ای بشناسند در روح و روان ما و نهایتا در زندگی ما اثر می گذارد مثلا بازار یابی بود که نام خانوادگیش" اب در دیده" بود! یکبار از او پرسیدم معنی فامیل شما چیست که گفت پدر بزرگم تعریف می کند پدرم وقتی در دوران رضاشاه به ثبت و احوال می رود که نام فامیل خودش را مشخص کند مامور ثبت از او می پرسد می خواهی اسم فامیلت چه باشد از انجاییکه سواد درست و حسابی نداشته چیزی به نظرش نمی رسد ولی ظاهرا در ان موقع چشمانش اب ریزش داشته و مامور ثبت و احوال هم تنها چیز شاخصی که در او می بیند همین مشکل بوده برای همین نام او را "اب در دیده "می گذارد!  مهمترین ویژگی که معمولا بعنوان معیاری برای انتخاب اسم فامیل در نظر گرفته می شده شهرت فرد بعد از ان شغل و حرفه و در مرحله بعد محل سکونت او بوده است.....

من از اسمم راضی هستم و فکر می کنم اسم خوبی است منتها اخیرا یک اقایی نقل دنیای مجازی شده که اسمش به شدت توجهم را به خودش جلب کرده...."سپنتا نیک نام!"....گاهی فکر می کنم گرچه از اسمم راضی هستم ولی اگر اسمم سپنتا بود چندان بد نبود!  چون سپنتا نه تنها اسم خوش اهنگی است بلکه معنی معرکه ای دارد یعنی اگر به لغت نامه مراجعه کنید سپنتا به معنی عشق و فروتنی معنی شده یعنی عشق در کنار فروتنی قرار گرفته که به نظرم شگفت انگیز است منتها مشکلی که وجود دارد این است که پسوند و یا پیشوند "اقا "که برای ما کسبه مهم است خیلی بهش نمی چسبه یعنی مثلا اقا مهرداد اقا مهران اقا جواد اقا کریم اقا مصطفی اقا شهرام اقا هوشنگ اقا فرامرز عباس اقا لفظ" اقا" به خوبی به اسم چسبیده .. ولی "اقا سپنتا "کمی لایتچسبک می نماید( یعنی نمی چسبه! )....

نام فامیل این بزرگوار که اصلا معرکه است  "نیک نام"....یعنی مثلا اگر شما وکیل دادگستری باشی و نام فامیلت نیک نام باشد از جهت اسم و لقب حجت به شما تمام است و می توانی تا وزارت دادگستری پیش بروی! و البته به غیر از اسم بقیه اش به خودت مربوط است و یعنی اینکه این بزرگوار به غیر از بحث های داغی که در مورد عضویت او در شورای شهر یزد هست یکی از زیبا ترین و باشکوه ترین اسامی مردانه را در اختیار دارد .....

در مورد ماجرایی که در مورد عضویت ایشان در شورای شهر یزد روی داد فقط می توانم بگویم گاهی اوقات حاشیه بر متن غلبه پیدا می کند یعنی اینکه بحث ها و صحبت ها و جنجالی که در مورد ایشان رخ داد بسیار مهمتر از خود اتفاق بود و این جنجال ها و بحث ها در فضای مجازی بخصوص برای نسل جوان روشنگر و جالب بود....

پست دوم:اگر بخواهید یک مثال تاریخی و روشن در مورد ناکارامدی یک سیستم بیان کنید چه چیزی به ذهنتان می رسد!؟ من مثالی دارم که اگر بگویم احتمالا هر انچه در ذهنتان هست را باید کنار بگذارید!....اقای محسن هاشمی رییس شورای شهر تهران اعلام کرده که هزینه اداره شهر تهران پنج برابر لندن است! و این امار او به تایید دیگر اعضا شورای شهر تهران هم رسیده همانطور که می دانید لندن بعد از نیویورک مهمترین  کلیدی ترین و مدرن ترین شهر جهان است و مرکز مالی و بانکداری اروپا محسوب می شود ولی این شهر فوق مدرن با هزینه ای برابر با یک پنجم شهر تهران اداره می شود بودجه ای سنگین که نتوانسته ذره ای از مشکلات این ابر شهر بکاهد تا انجاییکه حتی خود استاندار تهران همین چند روز پیش این شهر را غیر قابل سکونت دانسته بود و در اظهار نظری صریح عنوان کرده بود که" تهران جای زندگی نیست!"که البته به نظرم حرف ایشان اغراق است بستگی دارد معیار و مبنای مقایسه شما چه باشد که اگر این شهر قابل سکونت نبود این همه ادم در ان زندگی نمی کردند و این همه مهاجرت به ان صورت نمی گرفت چون اگر بپذیریم که تهران قابل سکونت نیست باید برای بقیه نقاط ایران گریست چون مهاجرت همچنان به پایتخت ادامه دارد....( منبع هر دو خبر سایت خبری انتخاب)  این مثال واضحی از این حقیقت است که ان چیزی که باعث پیشرفت و ترقی و حل مشکلات می شود نه لزوما پول و منابع مالی که بیشتر از ان کارامدی و مدیریت است....

چیز دیگری که در این میان قابل بحث است موضوع عدالت است یادم هست چند سال قبل سفرنامه ای از یکی از خبرنگاران خواندم که به هندوستان سفر کرده و به پارلمان هند رفته بود ....همانطور که می دانید پارلمان هند جایی است که برای تقریبا بیست درصد مردم کره زمین تصمیم گیری می شود و برای زندگی بیش از یک میلیارد نفر انسان قانون وضع می شود ایشان در توصیف این پارلمان می گفت که در ساختمان اصلی پارلمان که جای جلسات نمایندگان بود در ان هوای گرم و خفه کننده هندوستان خبری از کولر اسپیلت و یا تهویه مطبوع نبود و فقط پنکه سقفی هایی در سالن بود که به نظر کهنه می امدند و یا در اتاق نمایندگان پارلمان بعضا شیشه ها شکسته بود و حتی صندلی ها مستعمل و کهنه بودند وقتی برای این وضعیت عجیب از یکی از نمایندگان توضیح خواستم او گفت در هندوستان صدها میلیون نفر دچار کمبود انرژی هستند یعنی انقدر غذا ندارند که بتوانند شکمشان را سیر کنند در یک چنین کشوری ما که نمایندگان انها هستیم حق اسراف و زیاده روی نداریم.........