عظمت در نگاه شماست.....

 

10 ابانماه 96 در یک هتل در تهران....

شب ناگهان از تخت پایین افتادم سابقه سقوط از تختخواب را در کارنامه ام نداشتم ولی هول داشتم از پرواز جا بمانم بلیط هواپیمایم اول صبح بود و می ترسیدم که به پرواز نرسم ....به ساعت مچی ام نگاه کردم ساعت 10 را نشان می داد در همان حالت خواب و بیدار با خودم گفتم قاعدتا نباید ساعت 10 باشد یادم امد موقع ورود به بازرسی فرودگاه وقتی می خواستم ساعتم را توی ان سبد بگذارم که بازرسی شوم ساعت از دستم افتاد و احتمالا تنظیم ان به هم خورده.....به موبایلم نگاه کردم ساعت سه و نیم صبح بود ساعت پنج صبح ساعت را کوک کرده بودم ولی یک ساعت و نیم زودتر از خواب پریدم و دیگر خوابم نبرد.....همانطور توی تخت بودم که به اطراف خیره شدم پنجره باز بود و از لای در باد می امد احتمالا همین باد خنک در بیدار شدنم بی تاثیر نبود پتو را روی خودم کشیدم پتو بوی بدی می داد خدا می داند روی این تخت و زیر این پتو تا به حال چند بچه درست شده! به این فکر که افتادم پتو را به کناری پرت کردم ترجیح می دادم سرما بخورم و ان پتو متعفن رویم نباشد یه نیم ساعتی توی رختخواب دراز کشیدم و فکر می کردم بعد برخواستم و به دستشویی رفتم لعنت به توالت فرنگی! برخی جنبه های مدرنیته و ارزشهایش برایم جذاب است ولی این یک مورد یعنی توالت فرنگی را هیچگاه درک نکردم من هم کلا قیدش را زدم دست و صورتم را شستم مقداری میوه توی یخچال بود که فراموش کرده بودم بخورم انها را برداشتم تا توی فرودگاه به جای صبحانه بخورم چون طبعا به صبحانه هتل نمی رسیدم البته یک ماده خوراکی سحر امیز هم توی یخچال و لابه لای میوه ها بود ....کشک!...چندی قبل به چشمه دیمه نزدیک شهرکرد رفتم که سفرنامه کوتاه ان را هم توی همین وبلاگ نوشته ام انجا مقداری کشک خشک خریدم از این کله قندی ها طبعا خیلی سفت و سخت بودند برای همین انها را توی اب خیس کردم و نرم شد و انوقت خوردم وای که عجب چیزی بود! به ذائقه ام نشست  از ان موقع عاشقش شدم توی هر مغازه لبنیاتی که می روم اول به دنبال کشک می گردم و مشتری ها و دوستانی هم که از ان طرف ها می روند به انها سفارش می کنم که برایم کشک بیاورند من الان می توانم ادعا کنم که در زمینه کشک به نوعی صاحب نظر هستم و می دانم کشک در کدام مناطق و کدام شهر چه طعمی می دهد البته مزه هیچ کدام مثل کشک ها همان منطقه اطراف شهرکرد نبود تازگیها شب ها به جای شام یک عدد کشک نرم شده می خورم و یک لیوان شیر و می خوابم و کاملا سیر می شوم .....خلاصه کشک را از داخل پاکت میوه ها برداشتم و خوردم و لباس هایم را پوشیدم و کوله ام را برداشته و از هتل خارج شدم....

سفر همیشه روی من تاثیر زیادی می گذارد یعنی من حتی اگر یک سفر یک روزه هم بروم می توانم چندین صفحه در مورد مشاهداتم بنویسم البته دید ادمها فرق دارد پدر و مادر بنده تقریبا دو هفته پیش تایلند رفته بودند وقتی برگشتند مادرم بشدت معترض بود و خوشش نیامده بود" کثیفند" رستوران هایشان غیر بهداشتی است" غذاهای خیابانی را توی گرما بدون پوشش می گذارند"..... و یا یک گاری هم دیده بود که مقدار متنابهی جیرجیرک کرم و سوسک سرخ شده در ان عرضه می شد که دیگر کار را یکسره کرده بود ایشان می گفت این حشرات را بعنوان تنقلات می خورند یعنی مثلا وقتی می خواهند فوتبال تماشا کنند به جای پفک چیپس و پاپ کورن جیرجیرک سرخ شده  رطیل کبابی  عقرب سوخاری و خارخاسک گریل می خورند!.....

البته همانطور که مادرم مشغول اعتراض بود پدرم ساکت و ارام کنار ایشان نشسته بود و چیزی نمی گفت و من فهمیدم که خیلی با حرفهای خانم موافق نیستند ولی مصلحت می دانند که فعلا سکوت اختیار کنند!....بعدا توصیفات پدرم را هم شنیدم ایشان می گفت یک روز از سفر ما مصادف شد با مراسم خاکسپاری پادشاه تایلند چیزی که برایم جالب بود این بود که توی بازار که می رفتی می دیدی اغلب مردم لباس سیاه پوشیده اند و بسیاری از مردم گوشه خیابان نذری می دادند به خود ما هم بعنوان نذری موز و نوشابه دادند گویی بانکوک در غم فرو رفته بود از ظواهر پیدا بود که ان مردم عاشق شاهشان بوده اند ایشان می گفت لیدر تور ما که جوانی بود که هم مسلمان بود و هم شیعه گریه می کرد و می گفت ما در این کشور اقلیت هستیم ولی شاه به احترام ما در مراسم تاسوعا و عاشورا شرکت می کرد....و یا ایشان می گفت یک جوان را دیدم که گربه اش را روی صندلی نشانده بود و او را باد می زد که خنک شود یعنی به جای اینکه خودش را باد بزند گربه اش را باد می زد....یاد پدر بزرگ خدابیامرزم افتادم تابستان ها توی ایوان خانه اش کنار سماور می نشست و با ان روحیه شاد و اکتیوی که داشت با بچه ها و نوه هایش حرف می زد و برای انها چایی می ریخت ولی اگر یک گربه از روی دیوار عبور می کرد بلافاصله یک دمپایی یا لنگه کفش بر می داشت و گربه را هدف قرار می داد!  یعنی تمام گربه های ان محله را که می دیدی مشغول لنگ زدن  و شلیدن بودند چون دست و پایشان توسط دمپایی یا لنگه کفش ناکار شده بود این تفاوت برخورد با گربه بین ان جوان تایلندی و پدر بزرگ خدابیامرزم را می شود به نوعی به تفاوت های فرهنگی بین مردمان خاورمیانه و مردمان شرق دورمرتبط دانست!....اینها را گفتم که بگویم دید ادمها فرق دارد پدر و مادرم یه جا رفته بودند و همیشه هم با هم و کنار هم بوده اند ولی پدرم چیزهایی را دیده بود که مادرم ندیده بود معجزه زندگی در دید ادمهاست خارج از دید شما و دنیا خارج از وجود و برداشت شما چیز خاصی ندارد....

من هم در ان سفر دو روزه به تهران  مطابق دید خودم این شهر را دیدم بسیار از دوستان وبلاگی در تهران زندگی می کنند و نمی خواهم با توصیفاتم انهارا خسته کنم ولی همانطور که قبلا هم گفته ام من معتقدم تهران همچنان بهترین شهر ایران برای زندگی است از وضعیت کسب و کار گرفته تا ازادی های اجتماعی بعد هم می گویند که به تهران نیایید و در شهرهای خودتان بمانید  مثلا می گویند هوای تهران الوده است جالب است بدانید مثلا هوای اصفهان الوده تراز تهران  است و یا گرد و خاک امان مردم را در خوزستان بریده  و یا می گویند در تهران ترافیک است مگر در اصفهان ترافیک نیست!؟  با این تفاوت که در تهران دهها کیلومتر خط مترو وجود دارد که رفت و امد را اسان کرده و  نقاط کلیدی شهر را متصل می کند ولی بیست و پنج سال است که خط یک مترو اصفهان در حال ساخت است! و هنوز هم تکمیل نشده اصلا به هر کسی که بگویی که ما یک خط مترو را بیست و پنج سال ساخته ایم خنده اش می گیرد شما حتی اگر مرفه هم باشی زندگی در شهرهای کوچک برای جوانان سخت شده بسیاری از جوانان شهرستانی در دانشگاه های تهران تحصیل می کنند ولی به شهر خودشان که بر می گردند عملا زندگی بخصوص برای دختران انجا سخت و غیر قابل تحمل است شش هفت سال در یک شهر بزرگ با ازادی های گسترده زندگی کرده اند و بعد از فوق لیسانس به شهرهای کوچک و سوت و کور و کم رونق خودشان برمی گردند نه کاری هست نه تفریحی نه امکاناتی و طبعا دنبال راهی هستند که یا در تهران ماندگار شوند و یا مهاجرت کنند.... توسعه نامتوازن منشا اسیب های اجتماعی گسترده مثل حاشیه نشینی مهاجرت و دردسر های دیگر است .....