سکه پانصدتومانی....

 

امروز بعدازظهر  سوار تاکسی شدم تاکسی که چه عرض کنم یک پراید زهوار در رفته راننده اش یک مرد مسن و بسیار چاق بود و انچنان به صندلی چسبیده بود که وقتی به او نگاه کردم حس کردم جزئی از صندلی است و برایم متصور نبود که بتواند از صندلی جدا شود!....وقتی سوار شدم بی مقدمه اشاره ای به مغازه ان طرف خیابان کرد و گفت: آش های این مغازه از همه بهتر است من حلیم بادمجان و شله قلم کار همه مغازه های این خیابان را امتحان کرده ام آش های این مغازه از همه خوشمزه تر است ما هم عیالواریم و خیلی شب ها یک ظرف اش می گیرم و به خانه می برم و بچه ها هم با نان می خورند ماهی یک میلیون و دویست حقوق باز نشستگی می گیرم سه دختر و سه پسر دارم دو پسرم ازدواج کرده اند یکی از انها پارسال سکته کرد و مرد و حالا سرپرستی دو بچه اش هم گردن من افتاده از صبح تا شب باید با این پراید توی این خیابونها بگردم مسافر هم نیست گاهی مسیر را خالی می روم و خالی بر می گردم تاکسی ها هم فحش می دهند پلیس هم جریمه می کند تازه بعضی ها سوار می شوند و می گویند پول نداریم  من هم یکی دوباری انها را پیاده کردم ولی شب از شدت ناراحتی خوابم نبرد چون من خودم  فقر و نداری را کشیده ام و می دانم بی پولی یعنی چه تازگیها هم از این مسافرهای مجانی زیاد شده اند منم هر کسی سوار شد او را می رسانم و هر چه هم داد می گیرم گاهی مردم می ایند کنارم می نشینند و درد و دل می کنند حرفهایی می زنند که اصلا درد خودم را فراموش می کنم سی و دو سال کار کردم مرتب روز شماری می کردم که باز نشسته شوم که شاید بتوانم کمی استراحت کنم نمی دانستم که بعد از بازنشستگی وضعم بدتر می شود وزنم زیاد است مریض هم هستم و کار دیگه ای هم نمی توانم بکنم نمی دانم باید چه جوری این سه دختر را شوهر بدهم به زنم گفتم خانه را بفروشیم و با پولش برای انها جهیزیه بگیرم که زنم مخالف است و می گوید می خواهی اخر عمری اواره خانه های مردم شویم......

کرایه مسیری که می رفتم هزار وپانصد تومان بود همانطور که حرف می زد انقدر با اسکناس دوهزارتومانی که نو و تا نخورده هم بود بازی کردم که کاملا کهنه و مچاله شد به مقصد که رسیدم اهی کشیدم و اسکناس دوهزار تومانی را به او دادم و خواستم بروم و طبعا منتظر بقیه اش هم نبودم چند قدم که رفتم  صدایم زد و با بوق ممتد مرا بر گرداند و یک سکه پانصد تومانی کف دستم گذاشت و رفت به سکه نگاه کردم یک سکه براق پانصد تومانی بود حس خوبی نداشتم دلم می خواست ان سکه را یه جایی می انداختم چشمم به صندوق صدقات افتاد می خواستم ان را داخل صندوق بیندازم که پشیمان شدم با خودم گفتم بهتر است خودم را فریب ندهم یک سکه پانصد تومانی داخل صندوق می اندازی که هم مشکلات فقرا را حل کنی و تازه طمع داری که هزار بلا از سرت رفع شود و وجدانت هم راحت می شود و فکر می کنی ادم خیلی خوبی هستی  یعنی واقعا یک سکه پانصد تومانی می تواند این همه خدمات انجام دهد؟ ....منم سکه را داخل جیبم گذاشته و به راهم ادامه دادم....