اتوبوس!

 برای یک مسافرت کوتاه دوباره سوار اتوبوس شدم همانطور که گفتم سفر با اتوبوس برایم یک مصیبت است و شبانه اش مصیبتی دیگر چون من عادت ندارم روی صندلی بخوابم و طبعا تا صبح بیدارم. مقصدم هم یکی از شهرهای نزدیک تهران بود که البته اسمش را نمی گویم فقط بگویم مسافرهایش از یک تیپ خاصی بودند ...هنوز سوار نشده اقای راننده که جوان گردن کلفتی بود با جوانکی  که ظاهرش شبیه کارگرهای ساختمان بود و چهره مظلومی هم داشت دعوایش شد و می خواست او را بزند که البته بخیر گذشت...بعد از دعوا مسافرها یواشکی خطاب به ان جوانک زیر زبانی می گفتند: دیدی اعصاب راننده را خرد کردی! حالا دیگه بهمون تغذیه نمیده!!.....نمی خواهم ادم یا گروهی از ادمها را مسخره کنم ولی مسافران این مسیر ادم های عجیبی بودند ....یک نفر کنار بنده نشسته بود که پیرمردی بود که بشدت بو می داد هم خودش هم  دهانش و تازه مشغول تعریف خاطرات سربازیش آن هم به طور مفصل برای بنده بود که البته اگر یک قرص نعناع می خورد می توانستم از خاطراتش یکی دو داستان توپ  بیرون بکشم ولی متاسفانه نمی دانست که تعریف کردن خاطراتش برای خودش شیرین ولی برای بنده دردناک است بعد هم که خوابش برد خیلی راحت پاهایش را باز کرد و به سمت بنده تکیه داد و کلا بنده را کنار شیشه لوله فرمودند! فقط بعضی وقتها که اتوبوس می ایستاد از بنده امار می گرفت الان کجاییم!؟ بنده:  بوئین زهرا!  الان کجاییم! ؟سلفچگان....و خلاصه دوباره با خروپفی بلند به خواب می رفت...معمولا اتوبوس های بین راهی جایی توقف می کنند که فروشگاهی رستورانی چیزی باشد که مسافرهاچیزی بخورند خریدی کنند و هم خستگی در کنند ولی اتوبوس در مجاورت یک توالت توقف کرد و باورتان نمی شود یک توالت مختلط!.....

 در بلاد کفر حتی استخر و سونای مختلط هم وجود دارد ولی تا انجاییکه می دانم در  توالت هایشان تفکیک جنسی رعایت می شود  یعنی حتی در ازاد ترین جاها هم توالت مردانه و زنانه است ولی انجا بنده پشت سر یک خانم توی صف توالت بودم که باور کنید من نمی دانستم چکار کنم و با چه رویی پشت یک دستشویی بایستم که یک خانم با چادر مشکی داخل ان است هوا هم سرد و گزنده بود انقدر که بارها از خودم پرسیدم من انجا چکار می کنم!....

سوار که شدیم راننده حالش بهبود یافت و تغذیه توزیع شد بسته جالبی بود یعنی تنها نقطه قوت ان اتوبوس بسته تغذیه اش یود البته من زیاد گرسنه نبودم ولی از ان جهت که از طعم های ترش شور و شیرین چیزهایی در خودش داشت یک پفک شوری یک ترشک نماینده ترشی و یک کلوچه و شکلات نماینده شیرینی چیزهایی که توی فروشگاه جلوی چشمم است و به هیچ وجه حاضر نیستم برای خوردنشان از دندان هایم هزینه کنم!.....اول از شیرینی شروع کردم بعد به ترشی رسیدم و بعد هم پفک را خوردم یک ابمیوه هم دادند که تا درب ان را باز کردم ان پیرمرد بغلی دستش به ان خورد و کلا قوطی روی خشتک بنده خالی شد!....باور کنید من سوسول نیستم ولی خیلی بدم می اید شلوارم با اب یا مایعی دیگر خیس شود.....من نمی دانم چرا اینقدر بخاری این اتوبوس ها داغ است گرم گرم گرم.....

خلاصه با هر مصیبتی بود به مقصد رسیدیم یک شهر صنعتی  بی روح و مرده و چون اسمش را نگفتم ازادم در موردش هر چه خواستم بگویم....یک تاکسی گرفتم دنبال هتل....

اقا مگه گیر می امد! ان هم پنج صبح تو سرما هر جا می رفتیم می گفتند جا نداریم و من نمی دانم این همه ادم توی این شهر مرده و سرد و بی روح برای چه امده بودند و البته جواب هم این است که انها هم یکی مثل تو!.....با خودم گفتم اگر اتاق گیرم نیاید توی این سرما  ان هم در این شهر غریب چه خاکی تو سرم بریزم البته مردم ان شهر بر خلاف شهرشان مهربان و با صفابودند یا لااقل ان چند نفری که من ملاقات کردم خوب بودند......

خلاصه ان راننده تاکسی همه شهر را زیر پا گذاشت و یک هتل برایم گیراورد و جالب اینجا بود که بدون اینکه بخواهم خودش هم از ماشین پیاده شد و برایم چانه زنی کرد و تخفیف گرفت چیزی که شبیهش را در شهرهای بزرگ ندیده بودم....

یک روز در شهر بودم که واقعا شهر بی روحی بود یک شهر باید طوری باشد که چشمت به ساختمان ها خیابان ها و نمای شهر که بیفتد حالت بهتر شود نه اینکه از زندگی سیر شوی.....

برای برگشت به تهران امدم و از تهران به اصفهان امدم هم مسافرهایش بهتر بودند هم اتوبوسش و هم حالم بهتر بود.....

سفر کنید....اگر می توانید زیاد سفر کنید اگر به شما خوش بگذرد برایتان خاطره می شود و اگر بد هم بگذرد یک تجربه است...