اصفهان گردی.....

 

پنجشنبه گذشته به بازار رفتم که یک کلاه بخرم من فرصت کمی برای گردش در شهر دارم برای همین وقتی به میدان نقش جهان و بازار می روم انچنان حس خوب و تازگی دارم که انگار به  مسافرت و  یک جای جدید رفته ام دو سه سال پیش  که دانشگاه نمی رفتم دوشنبه ها صبح سرکار نمی رفتم و با دوچرخه در بازار و بافت قدیمی اصفهان گردش می کردم و هر هفته به یه جایی سر می زدم یه بار به محله جلفا یه بار به بازار یه بار به محلات قدیمی اطراف مسجد جامع....بعد روی سکوهای چسبیده به دیوار دانشگاه هنر نزدیک میدان می نشستم و کتاب می خواندم....من اصفهان را دوست دارم نه به این خاطر که شهر من است اصفهان را دوست دارم چون زیبا و باشکوه است گرچه به نظر می رسد که دیگر جای خوبی برای زندگی نیست اصفهان فقط مثل یک موزه می ماند که در ان بگردی و لذت ببری مگر نه دیگر هوای خوبی دارد  اب هم که دیگر نیست بسیاری از باغ های اطراف شهر به علت بی ابی در حال خشک شدن و از بین رفتن است و وقتی هم چشممان به بستر خشک رودخانه می افتد اه از نهاد انسان بلند می شود ترافیک و شلوغی کلافه کننده خیابانها و .....

صبح تا ظهر در بازار گردش کردم کمی خرید کردم و موقع ناهار هم به رستوران میخک در کوچه "چاه حج میرزا" رفتم جایی که وقتی به بازار می ایم معمولا نهار را انجا می روم رستوران کوچکی است و توریست های خارجی همه صندلی ها را پر کرده بودند  این اجنبی ها وقتی هم رستوران می روند و می نشینند به این سادگی ها بلند نمی شوند....مدتی منتظر ماندم  یک میز خالی شد کنار من یک مرد فرانسوی نشسته بود نگاه دقیقتری به او انداختم ریش بلندی داشت و یک گوشواره لاکی قرمز رنگ  خیلی ناز هم در گوشش بود حیف که فرانسه نمی دانم مگر نه به او می گفتم : اخوی این گوشواره های خوشگل و دلربا با این محاسن خیلی جور نیست یا گوشواره را در بیار یا یه فکری به حال این ریش و سیبیل بکن! ...بنده چلو کباب سفارشی دادم که گارسن برای او یک ظرف سالاد کاهو و یک نان اورد و او هم خیلی با ولع شروع به خوردن نان و سالاد کرد و بعد هم یک چایی برایش اوردند و  مدتی چای را مزه مزه می کرد بنده هم که مشغول خوردن چلو کباب بودم با دیدن این دوست جهان اولی احساس گناه می کردم !حیف و صد حیف که فرانسه بلد نیستم مگرنه دوباره به او می گفتم  اگه امده ای اینجا باید این سوسول بازی ها را کنار بگذاری! اینجا باید یک پرس بریانی همراه با نان سنگک و مغز گردو همراه با ابگوشت و کشک سفارش بدهی همراه با یک لیوان بزرگ دوغ ترش محلی و انها را بمالی به هم و بخوری و بعد هم یک ظرف خورشت ماست مخصوص که با گوشت گردن درست شده سفارش بدهی و ارام ارام خورشت ماست را به دهان بگذاری طعم خوب ان را با تمام وجودت حس کنی و همانطور که خورشت ماست را می خوری به این فکر هستی که قیمت دلار به مرز 4000 نزدیک می شود کسب و کار داغون و افتضاح است و یکی از بزرگترین کارخانه های شیمیایی و تولید رنگ کشور که کارخانه اش در اصفهان است 400 کارگرش را که اغلب از اقشار فقیر هستند اخراج کرده و این یعنی 400 خانواده پریشان شده اند و ...خلاصه همانطور که به این فکرها هستی هر انچه که خورده ای بکامت زهرمار شود!......

 از رستوران که بیرون امدم دیدم باران می اید کف میدان خیس شده گنبدهای فیروزه ای مساجد میدان شسته شده و برق می زند و صدای نعل  اسب ها که مسافران را در میدان می گرداند انعکاس بیشتری دارد ....دو هفته بود بعلت الودگی هوا ورزش نکرده بودم برای همین خوشحال شدم و با خودم گفتم فردا جمعه دوچرخه سواری....

صبح جمعه ها با یک خانم دکتری کلاس داریم که مرتب از این که در پست ها و مناصب از علم مدیریت استفاده نمی شود انتقاد می کند که البته حرفشان درست است ولی خود ایشان که استاد مدیریت است نمی تواند یه کلاس یکساعته را منظم برگزار کند و هر هفته منتظر دستورات ایشان هستیم یکبار توی گروه امر می فرمایند کلاس 8 صبح یک هفته 9 صبح یکبار 10 صبح یک هفته تشریف نمی اورند یک هفته دستور می دهند کلاس دو جلسه ای از 8 صبح تا 12 ...باور کنید توی این ترم کلاس ایشان هیچ نظمی نداشته و ظاهرا بنا به روحیات شخصیشان ساعت کلاس را تعیین می کنند یک امتحان کوییز را سه بار در سه هفته در سه ساعت مختلف عقب انداخته اند.....صبح جمعه دانشگاه رفتم که دیدم سه نفر بیشتر نیستند و چون در ان هفته تعطیلی زیاد بوده بچه ها همگی شهرستان بودند امر فرمودند که هر وقت 5 نفرشدید به بنده خبر دهید تا سر کلاس بیایم ! که البته هیچ وقت 5 نفر نشدیم و کلاس کنسل شد و وقت ما هم تلف شد...

فورا به خانه برگشتم که وقت را از دست ندهم و دوچرخه برداشتم و عازم شدم....اصفهان یکی از طولانی ترین و زیباترین مسیرهای دوچرخه سواری در بین شهرهای جهان را دارد یعنی از اخر پارک جنگلی ناژوان تا انسوی پل شهرستان یک مسیر برای دوچرخه سواری هست که اگر ساخت و ساز نباشد تقریبا به هم متصل است و به غیر از یکی دو جا لازم نیست که در خیابان و همراه با ماشین ها دوچرخه سواری کنید در این مسیر یک طرف رودخانه که البته فعلا وجود ندارد و یک طرف هم فضای سبز پارک و یکبار رفت و امد در این مسیر ساعت ها به طول می انجامد که بسیار لذت بخش است....ان روز یکی از زیباترین و رویایی ترین صحنه ها را دیدم باران مرتب می امد و قطع می شد هوا بهاری بود و روی چمن ها  مملو از برگها رنگارنگ و زیبا بود و شجریان هم در گوشم می خواند"گداخت جان که شود کار دل و نشد. ...بسوختیم در این آرزوی خام و نشد...."

 در پارک جنگلی ناژوان خانم جوانی جلوی من مشغول دوچرخه سواری بود و در حین دوچرخه سوار با موبایل از خودش فیلم برداری می کرد!  می خواستم به او بگویم: تو رو خدا روی دوچرخه دیگه از این کارا نکنید! که ایشان تعادلش را از دست داد و خیلی ارام زمین خورد و چون کف مسیر هم خیس بود بنده هم به ایشان برخوردم و البته ایشان به سمت پیاده رو زمین خورد ولی من روی جاده روی زمین افتادم و یک پیکان پکیده و داغون دقیقا در چند سانتی متری بنده ترمز کرد.....واقعا خدا رحم کرد یعنی با اتفاق بد فاصله چندانی نداشتم و اگر اتفاقی برای بنده می افتاد در اعلامیه ای می گفتند که مرحوم مهرداد....که در هنگام تصادف با یک پیکان مدل 48 دار فانی را وداع گفت! حتما تصدیق می فرمایید که در صورت اتفاق به هیچ وجه مرگ افتخار امیزی محسوب نمی شد!....

ان روز واقعا خوب بود یعنی من بهشت را به چشمم دیدم تا بعد از ظهر دوچرخه سواری کردم و یکبار موقع عبور از کنار سی و سه پل اندکی توقف کرده و به پل نگاه کردم ....شاید برایتان جالب باشد که در اصفهان برعکس تهران شمال شهر بالای شهر محسوب نمی شود بلکه زاینده رود مرز  بالای شهر و بقیه مناطق محسوب می شود...دوستی داشتم که پسر خیلی خوبی بود شغل خوبی هم داشت و جالب اینکه از نظر مالی هم وضعش خوب بود ایشان به خواستگاری دختری در بالای شهر رفته بود که به گفته ایشان حتی از نظر مالی هم چندان تفاوتی با خانواده خودشان نداشتند ولی خانواده اش گفته بودند که خواستگار دختر ما باید خانه اش بالای شهر باشد و ان دختر خانم به ایشان گفته بود که اگر خانه اش را اجاره بدهد و این طرف رودخانه خانه ای  اجاره کند با ایشان ازدواج می کند که البته این دوست ما هم نپذیرفته بود.....به  سی و سه پل نگاه کردم که  مرزی محکم و نفوذ ناپذیر به نظر می رسید مرز بین این طرف شهر و ان طرف شهر....و با خودم گفتم مرزها ادمها را رها نمی کند مرز فقط بین کشورها نیست بلکه گاهی در یک شهر هم مرز وجود دارد مرزی که با قدم زدن راحت می شود از ان عبور کرد ولی عملا سخت و نفوذ ناپذیر است.....